νέα

21 Ιουνίου 2023

ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ, DC – Ο οικονομικός καταναγκασμός έχει γίνει μια από τις πιο πιεστικές και αυξανόμενες προκλήσεις στη διεθνή σκηνή σήμερα, η οποία έχει εγείρει ανησυχίες σχετικά με την πιθανή ζημιά στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, το εμπορικό σύστημα που βασίζεται σε κανόνες και τη διεθνή ασφάλεια και σταθερότητα. Αυτό το ζήτημα επιδεινώνει τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα τα μικρά και μεσαία έθνη, να ανταποκριθούν αποτελεσματικά σε τέτοια μέτρα.

Υπό το φως αυτής της πρόκλησης, το Asia Society Policy Institute (ASPI) φιλοξένησε μια διαδικτυακή συζήτηση «Αντιμετώπιση Οικονομικού Καταναγκασμού: Εργαλεία και Στρατηγικές Συλλογικής Δράσης», στις 28 Φεβρουαρίου με συντονιστήΓουέντι Κάτλερ, Αντιπρόεδρος ΑΣΠΗ; και χαρακτηρίζειΒίκτορ Τσα, Ανώτερος Αντιπρόεδρος για την Ασία και την Κορέα Πρόεδρος στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών.Μέλανι Χαρτ, Ανώτερος Σύμβουλος για την Κίνα και τον Ινδο-Ειρηνικό στο Γραφείο του Υφυπουργού Οικονομικής Ανάπτυξης, Ενέργειας και Περιβάλλοντος·Ryuichi Funatsu, Διευθυντής Διεύθυνσης Πολιτικής Οικονομικής Ασφάλειας στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ιαπωνίας. καιΜαρίκο Τογκάσι, Ερευνητής για την Ιαπωνική Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών.

Συζητήθηκαν τα ακόλουθα ερωτήματα:

• Πώς μπορούν οι χώρες να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση του οικονομικού εξαναγκασμού και πώς μπορεί να εφαρμοστεί η στρατηγική της συλλογικής οικονομικής αποτροπής σε αυτό το πλαίσιο;
• Πώς μπορούν οι χώρες να ξεπεράσουν τον φόβο τους για αντίποινα από την Κίνα και να εργαστούν συλλογικά για να ξεπεράσουν τον φόβο ενάντια στα καταναγκαστικά μέτρα της;
• Μπορούν οι δασμοί να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον οικονομικό καταναγκασμό και ποια άλλα εργαλεία είναι διαθέσιμα;
• Τι ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν οι διεθνείς θεσμοί, όπως ο ΠΟΕ, ο ΟΟΣΑ και η G7, στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του οικονομικού καταναγκασμού;
  

  Συλλογική Οικονομική Αποτροπή

  Βίκτορ Τσααναγνώρισε τη σοβαρότητα του ζητήματος και τις επιζήμιες συνέπειές του. Είπε, «Ο κινεζικός οικονομικός καταναγκασμός είναι ένα πραγματικό πρόβλημα και δεν είναι απλώς μια απειλή για τη φιλελεύθερη εμπορική τάξη. Είναι μια απειλή για τη φιλελεύθερη διεθνή τάξη» και πρόσθεσε, «Αναγκάζουν τις χώρες είτε να κάνουν επιλογές είτε να μην κάνουν επιλογές για πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με το εμπόριο. Έχουν να κάνουν με πράγματα όπως η δημοκρατία στο Χονγκ Κονγκ, τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Xinjiang, μια ολόκληρη ποικιλία από διαφορετικά πράγματα». Επικαλούμενος την πρόσφατη δημοσίευσή του στοΕξωτερική υπόθεσηs περιοδικό, υποστήριξε την ανάγκη αποτροπής τέτοιου εξαναγκασμού και εισήγαγε τη στρατηγική της «συλλογικής ανθεκτικότητας», η οποία περιλαμβάνει την αναγνώριση πολλών χωρών που υπόκεινται στον οικονομικό καταναγκασμό της Κίνας εξάγουν επίσης είδη στην Κίνα από τα οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό. Ο Τσα υποστήριξε ότι μια απειλή συλλογικής δράσης, όπως «ένα άρθρο 5 για συλλογική οικονομική δράση», θα μπορούσε ενδεχομένως να αυξήσει το κόστος και να αποτρέψει τον «κινεζικό οικονομικό εκφοβισμό και την κινεζική όπλα αλληλεξάρτησης». Ωστόσο, αναγνώρισε επίσης ότι η πολιτική σκοπιμότητα μιας τέτοιας ενέργειας θα ήταν πρόκληση.

  Μέλανι Χαρτεξήγησε ότι τα σενάρια οικονομικού εξαναγκασμού και οι στρατιωτικές συγκρούσεις είναι διαφορετικά πλαίσια, και ο οικονομικός εξαναγκασμός εμφανίζεται συχνά σε «μια γκρίζα ζώνη», προσθέτοντας, «Δεν είναι από το σχεδιασμό τους διαφανή. Είναι από σχέδιο κρυμμένα.» Δεδομένου ότι το Πεκίνο σπάνια αναγνωρίζει δημοσίως τη χρήση εμπορικών μέτρων ως όπλο και αντ' αυτού χρησιμοποιεί τακτικές συσκότισης, επανέλαβε ότι είναι σημαντικό να υπάρξει διαφάνεια και να αποκαλυφθούν αυτές οι τακτικές. Ο Χαρτ τόνισε επίσης ότι το ιδανικό σενάριο είναι αυτό στο οποίο όλοι είναι πιο ανθεκτικοί και μπορούν να στραφούν σε νέους εμπορικούς εταίρους και αγορές, καθιστώντας τον οικονομικό καταναγκασμό «μη γεγονός».

  Προσπάθειες για την αντιμετώπιση του οικονομικού καταναγκασμού

  Μέλανι Χαρτσυμμερίστηκε τις απόψεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί τον οικονομικό εξαναγκασμό ως απειλή για την εθνική ασφάλεια και την τάξη που βασίζεται σε κανόνες. Πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ αυξάνουν τη διαφοροποίηση της εφοδιαστικής αλυσίδας και παρέχουν ταχεία υποστήριξη σε συμμάχους και εταίρους που αντιμετωπίζουν οικονομικό καταναγκασμό, όπως φαίνεται στην πρόσφατη βοήθεια των ΗΠΑ στη Λιθουανία. Σημείωσε τη δικομματική υποστήριξη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος και δήλωσε ότι οι δασμοί μπορεί να μην είναι η καλύτερη λύση. Ο Χαρτ πρότεινε ότι η ιδανική προσέγγιση θα περιλάμβανε μια συντονισμένη προσπάθεια από διάφορα έθνη, αλλά η ανταπόκριση μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τα συγκεκριμένα προϊόντα ή τις αγορές που εμπλέκονται. Ως εκ τούτου, υποστήριξε ότι η εστίαση είναι στην εύρεση του καλύτερου κατάλληλου για κάθε κατάσταση, αντί να βασίζεται σε μια προσέγγιση που ταιριάζει σε όλους.

  Μαρίκο Τογκάσισυζήτησε την εμπειρία της Ιαπωνίας με τον οικονομικό καταναγκασμό από την Κίνα για τα ορυκτά σπάνιων γαιών και επεσήμανε ότι η Ιαπωνία μπόρεσε να μειώσει την εξάρτησή της από την Κίνα από 90% σε 60% σε περίπου 10 χρόνια μέσω της τεχνολογικής ανάπτυξης. Ωστόσο, αναγνώρισε επίσης ότι η εξάρτηση κατά 60% εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί. Ο Τογκάσι τόνισε τη σημασία της διαφοροποίησης, της οικονομικής υποστήριξης και της ανταλλαγής γνώσεων για την πρόληψη του οικονομικού καταναγκασμού. Ενώ τόνισε την εστίαση της Ιαπωνίας στην επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας και της αναγκαιότητας να αυξήσει τη μόχλευση και να μειώσει την εξάρτηση από άλλες χώρες, υποστήριξε ότι η επίτευξη πλήρους στρατηγικής αυτονομίας είναι αδύνατη για οποιαδήποτε χώρα, απαιτεί συλλογική απάντηση και σχολίασε: «Η προσπάθεια σε επίπεδο χώρας είναι φυσικά σημαντική. αλλά δεδομένων των περιορισμών, νομίζω ότι η επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας με τις ομοϊδεάτες χώρες είναι κρίσιμη».

  Αντιμετώπιση του Οικονομικού Καταναγκασμού στο G7

   

  Ryuichi Funatsuσυμμερίστηκε την προοπτική της ιαπωνικής κυβέρνησης, σημειώνοντας ότι το θέμα θα είναι ένα από τα σημαντικά θέματα που θα συζητηθούν στη Σύνοδο των Ηγετών της G7, υπό την προεδρία της Ιαπωνίας φέτος. Ο Funatsu παρέθεσε τη γλώσσα της ανακοίνωσης των ηγετών της G7 για τον οικονομικό καταναγκασμό από το 2022, «Θα αυξήσουμε την επαγρύπνηση μας σε απειλές, συμπεριλαμβανομένου του οικονομικού εξαναγκασμού, που έχουν σκοπό να υπονομεύσουν την παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα. Για το σκοπό αυτό, θα επιδιώξουμε ενισχυμένη συνεργασία και θα διερευνήσουμε μηχανισμούς για τη βελτίωση της αξιολόγησης, της ετοιμότητας, της αποτροπής και της αντίδρασης σε τέτοιους κινδύνους, αξιοποιώντας τις βέλτιστες πρακτικές για την αντιμετώπιση της έκθεσης τόσο εντός όσο και εκτός της G7», και είπε ότι η Ιαπωνία θα λάβει αυτή τη γλώσσα ως κατευθυντήρια γραμμή για να σημειωθεί πρόοδος φέτος. Ανέφερε επίσης τον ρόλο διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ στην «αύξηση της διεθνούς ευαισθητοποίησης» και ανέφερε την έκθεση της ASPI το 2021 με τίτλο:Απάντηση στον Εμπορικό Καταναγκασμό, το οποίο πρότεινε στον ΟΟΣΑ να αναπτύξει έναν κατάλογο καταναγκαστικών μέτρων και να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων για μεγαλύτερη διαφάνεια.

   

  Σε απάντηση σε αυτό που οι συμμετέχοντες στην επιτροπή επιθυμούν να δουν ως αποτέλεσμα από τη φετινή Σύνοδο Κορυφής της G7,Βίκτορ Τσαείπε, «μια συζήτηση για μια στρατηγική που συμπληρώνει ή συμπληρώνει τον μετριασμό των επιπτώσεων και την ανθεκτικότητα που εξέταζε πώς τα μέλη της G7 θα μπορούσαν να συνεργαστούν όσον αφορά τη σηματοδότηση κάποιας μορφής συλλογικής οικονομικής αποτροπής», εντοπίζοντας την υψηλή εξάρτηση της Κίνας από πολυτελή και ενδιάμεσα στρατηγικά αντικείμενα. Η Mariko Togashi επανέλαβε ότι ελπίζει να δει περαιτέρω ανάπτυξη και συζήτηση συλλογικής δράσης και τόνισε τη σημασία της αναγνώρισης των διαφορών στις οικονομικές και βιομηχανικές δομές μεταξύ των χωρών για να βρεθεί κοινό έδαφος και να εξακριβωθεί η έκταση των συμβιβασμών που είναι διατεθειμένες να κάνουν.

   

  Οι συμμετέχοντες στην επιτροπή αναγνώρισαν ομόφωνα την ανάγκη για επείγουσα δράση για την αντιμετώπιση του οικονομικού καταναγκασμού που ηγείται η Κίνα και ζήτησαν συλλογική απάντηση. Πρότειναν μια συντονισμένη προσπάθεια μεταξύ των εθνών που περιλαμβάνει την αύξηση της ανθεκτικότητας και τη διαφοροποίηση της εφοδιαστικής αλυσίδας, την προώθηση της διαφάνειας και τη διερεύνηση της δυνατότητας συλλογικής οικονομικής αποτροπής. Οι συμμετέχοντες τόνισαν επίσης την ανάγκη για μια προσαρμοσμένη απάντηση που θα λαμβάνει υπόψη τις μοναδικές συνθήκες κάθε κατάστασης, αντί να βασίζεται σε μια ενιαία προσέγγιση, και συμφώνησαν ότι οι διεθνείς και περιφερειακές ομάδες μπορούν να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο. Κοιτάζοντας το μέλλον, οι συμμετέχοντες θεώρησαν την επερχόμενη σύνοδο κορυφής της G7 ως μια ευκαιρία να εξετάσουν περαιτέρω τις στρατηγικές για μια συλλογική απάντηση κατά του οικονομικού καταναγκασμού.